Maria Nasiłowska: Czy w Polsce może powstać jednolity system opracowania (rzeczowego) zbiorów bibliotecznych?
W styczniu 2017 roku Biblioteka Narodowa rozpoczęła wdrażanie przygotowywanego od kilku lat projektu Deskryptory Biblioteki Narodowej (DBN). Fakt ten wywołał liczne dyskusje w środowisku bibliotekarzy zarówno bibliotek publicznych, jak i naukowych. Powodem jest zmiana, jaką jest zastępowanie przez system DBN stosowanych od wielu lat w bibliotekach procedur opracowania zbiorów i tworzenia haseł wzorcowych.
W opracowaniu rzeczowym dokumentów system DBN likwiduje składnię prekoordynowaną stosowanego dotychczas w bibliotekach publicznych języka haseł przedmiotowych Biblioteki Narodowej (JHP BN) oraz łączy opracowanie rzeczowe z opracowaniem formalnym, tworząc jednolity i spójny system opracowania dokumentów. Zmiana ta wymaga innego spojrzenia na dokument i wpływa na organizację pracy w opracowywaniu dokumentów. Likwiduje tradycyjny, chociaż coraz rzadziej spotykany w bibliotekach, podział na działy opracowania rzeczowego i formalnego. Przyczyny zmian wprowadzanych przez Bibliotekę Narodową w opracowywaniu dokumentów zostały obszernie opisane przed rozpoczęciem wdrożenia DBN. Zawiera je artykuł autorstwa Marty Cichoń, Jakuba Kalinowskiego i Grażyny Federowicz. Według autorów celem podjętych zmian jest przeciwdziałanie dalszej izolacji opisów zbiorów bibliotek polskich, znajdujących się w tzw. głębokim Internecie. Główną przyczyną takiego stanu rzeczy jest stosowanie przestarzałych metod opracowania rzeczowego zbiorów. Większość bibliotek w Polsce stosuje obecnie jeden z dwóch najbardziej rozpowszechnionych języków haseł przedmiotowych – wspomniany wcześniej JHP BN lub język haseł przedmiotowych KABA (JHP KABA). Przedmiotem opracowania Marii Nasiłowskiej jest opis sytuacji, jaka zaistniała w opracowaniu rzeczowym zbiorów bibliotecznych od powstania DBN.Artykuł z XLVIII numeru Rocznika Biblioteki Narodowej
Czytaj cały artykuł w PDF
Wszystkie artykuły na stronie: http://rocznik.bn.org.pl