Zmarł Leszek Elektorowicz (1924–2019)
Z głębokim smutkiem przyjęliśmy wiadomość o śmierci Leszka Elektorowicza.
Urodzony we Lwowie, potem do śmierci związany z Krakowem. Student Filologii Angielskiej, ale też filozofii, prawa, socjologii, ekonomii. Debiutował w 1947 roku na łamach „Dziennika Literackiego”. Działalności literackiej zaprzestał w okresie socrealizmu (1950–1956), pracując jako korektor w Polskim Wydawnictwie Muzycznym i nauczyciel języka angielskiego (m. in. w I Liceum Ogólnokształcącym im. B. Nowodworskiego).
Niepokorny – usunięty z redakcji „Życia Literackiego” za krytykę polityki prowadzonej przez W. Machejka. Stawał też w obronie protestujących w Radomiu robotników. Pozbawiło Go to na kilka lat dochodów. Aktywnie współpracował z ruchem NSZZ „Solidarność”. W stanie wojennym związany z Klubem Inteligencji Katolickiej. W 1989 roku współzałożyciel Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
Autor wierszy, opowiadań ale też esejów, felietonów, tłumaczeń.
W zbiorach rękopisów Biblioteki Narodowej znajdują się listy Leszka Elektorowicza do Zbigniewa Herberta oraz do Walentyny i Aleksandra Janta-Połczyńskich.
Leszek Elektorowicz podarował Bibliotece Narodowej do projektu Kolekcji Polskiej Literatury Współczesnej wybrane materiały ze swojego archiwum: recenzje, szkice literackie, reportaże, notatki z podróży.