75. rocznica śmierci Ferdynanda Hoesicka
Ferdynand Hoesick, wydawca i księgarz, muzykograf, ale także prozaik, laureat Złotego Wawrzynu Polskiej Akademii Literatury, zmarł siedemdziesiąt pięć lat temu w okupowanej Warszawie.
Urodził się 16 października 1867. Był synem księgarza Ferdynanda Wilhelma Hoesicka (1835–1900). Studiował na politechnice w Rydze, a także na uniwersytecie w Heidelbergu, na Sorbonie i na Uniwersytecie Jagiellońskim. W roku 1900 przejął po ojcu firmę księgarsko-wydawniczą, założoną w 1865 i działającą do czerwca 1940. Od 1924 był także współredaktorem „Kuriera Warszawskiego”.
Jest autorem zapomnianych dzisiaj wielotomowych opracowań: Życie Juliusza Słowackiego na tle współczesnej epoki (1896–1897), Miłość w życiu Zygmunta Krasińskiego (1899) oraz Chopin. Życie i twórczość (1910–1911), ponadto książek o życiu i twórczości Juliana Klaczki oraz Stanisława Tarnowskiego, a także czterotomowego dzieła Tatry i Zakopane. Przeszłość i teraźniejszość, wydanego w latach 1920–1931. Opublikował trzy odnalezione utwory Chopina, w tym walce Es-dur i A-dur, a także utwory Adama Asnyka zebrane w trzech tomach w roku 1916.
Ogłosił dwa zbiory opowiadań Samotność oraz Niedole małżeńskie, a ponadto powieść Nemezis. Niestety, nie były one zbyt dobrze przyjęte przez krytykę. W roku 1935 ukazał się w czterech tomach jego pamiętnik Dom rodzicielski, wznowiony w skróconej dwutomowej wersji w 1959 roku pod tytułem Powieść mojego życia.
W zbiorach Biblioteki Narodowej znajdują się zeszyty szkolne i notatki akademickie Hoesicka (popisującego się także jako Hösick) zarówno w języku polskim, jak i rosyjskim, niemieckim oraz francuskim, dzienniki z podróży po Europie, materiały do książki Dom rodzicielski, rękopisy artykułów o Chopinie, Asnyku i Wyspiańskim, ponadto zbiór listów do ojca.