Jarosław Iwaszkiewicz
Urodził się 20 lutego 1894 we wsi Kalnik na Ukrainie. W październiku 1918 r. przyjechał na stałe do Warszawy i ze stolicą związał całe dorosłe życie. Jako poeta zadebiutował jednak wcześniej, bo w roku 1915 wierszem Lilith opublikowanym w czasopiśmie „Pióro” w Kijowie. Pierwszy tomik poetycki zatytułowany Oktostychy ogłosił nakładem „Pro Arte” w Warszawie w 1919 r. Był nie tylko poetą, autorem tak znakomitych zbiorów wierszy, jak: Inne życie, Jutro żniwa, Śpiewnik włoski), ale także prozaikiem; zarówno powieściopisarzem (m.in. Czerwone tarcze, Sława i chwała), jak i nowelistą (np. Panny z Wilka, Brzezina, Matka Joanna od Aniołów). Pisał także dramaty (najlepsze z nich to Lato w Nohant i Maskarada), szkice podróżne (Książka o Sycylii czy Gniazdo łabędzi) i wspomnieniowe (Książka moich wspomnień). Był w pełni sił twórczych do końca życia, o czym świadczą jego książki z lat siedemdziesiątych: Petersburg, Podróże do Włoch oraz Podróże do Polski, a także tomy wierszy Mapa pogody i Muzyka wieczorem (ten ostatni ukazał się kilka miesięcy po śmierci poety).
W ostatnich latach twórczość Iwaszkiewicza przeżywa renesans zainteresowania wydawców, krytyków i czytelników. W latach 2007–2011 ukazał się jego długo wyczekiwany trzytomowy Dziennik, ponadto tomy korespondencji m.in. z Jerzym Andrzejewskim, Mieczysławem Grydzewskim, Wincentym Burkiem, Konstantym A. Jeleńskim i Andrzejem Wajdą. Na osobną uwagę zasługuje zakończona w tym roku trzytomowa edycja listów, jakie Anna i Jarosław słali do siebie w latach 1922–1939, a także Listy do córek (2009), do Marii i Teresy. Rękopisy tych listów znajdują się w zbiorach Biblioteki Narodowej.
W Zakładzie Rękopisów BN złożone zostały ponadto rękopisy Iwaszkiewicza z lat 1932–1979, pochodzące z prywatnych zbiorów Marii Iwaszkiewicz-Wojdowskiej, a między nimi rękopis wiersza Sprawy osobiste, powstałego w Łodzi 1945 r. i tego samego roku ogłoszonego w „Szpilkach”. Ponadto w zbiorach BN znajdują się dwa ważne dokumenty Iwaszkiewicza: „Rozporządzenie dotyczące pogrzebu” podpisane przez pisarza 30 marca 1962 oraz „Rozporządzenie dotyczące pośmiertnego wydania moich dzieł” z 3 sierpnia 1967.