Nagroda im. Kościelskich
Fundacja im. Kościelskich powstała na mocy testamentu zmarłej w lipcu 1959 roku Moniki Kościelskiej, wdowy po Władysławie Auguście Kościelskim, wydawcy, poecie i mecenasie sztuki. Celem fundacji jest wspieranie rozwoju literatury polskiej poprzez przyznawanie nagród młodym polskim pisarzom, którzy nie ukończyli 40. roku życia. Pierwszy raz Nagroda została przyznana w roku 1962 między innymi Sławomirowi Mrożkowi, niemal debiutującemu wówczas twórcy. Do ponad stuosobowego grona jej laureatów należą najwybitniejsi polscy prozaicy, poeci, dramatopisarze i krytycy literaccy.
Ze względu na długość jej nieprzerwanej historii, na imponującą listę jej laureatów oraz na zachowaną od początków całkowitą niezależność wyborów jury, Nagroda im. Kościelskich jest uważana za jedną z najbardziej prestiżowych polskich wyróżnień literackich.
Do 1989 roku uroczystość wręczenia nagrody odbywała się w Genewie, a później na przemian w Warszawie i Krakowie oraz w wielkopolskim Miłosławiu w pałacu będącym dawną posiadłością Kościelskich.
W skład jury wchodzą członkowie Rady Fundacji oraz krytycy. Twórcy i badacze polskiej literatury współczesnej. Wszystkie funkcje w Radzie Fundacji i jury są pełnione honorowo. Źródłem finansowania nagród są pozostałości po dawnej fortunie Kościelskich. Wysokość nagrody jest ustalona co roku w zależności od sytuacji finansowej Fundacji.