Władysław Stanisław REYMONT – 90 rocznica śmierci
Urodził się we wsi Kobiele Wielkie, nieopodal Radomska, 7 maja 1867 roku. Rodzice chcieli aby został organistą, wstąpił jednak do Warszawskiej Szkoły Niedzielno-Rzemieślniczej i został krawcem. Był także członkiem wędrownej trupy teatralnej oraz urzędnikiem Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej.
Zaczynał od pisania wierszy, ale jego najwybitniejsze osiągnięcia to dzieła powieściowe: Ziemia obiecana (publikowana w odcinkach na łamach „Kuriera Warszawskiego” w latach 1897–1898) oraz Chłopi, nad którymi pracował w latach 1901–1908. Dzięki tym powieściom wpisał się do historii literatury polskiej jako czołowy przedstawiciel realizmu i naturalizmu. Obydwie powieści cieszyły się i cieszą ogromną popularnością. Jeszcze za życia pisarza, bo w roku 1922, sfilmował Chłopów Eugeniusz Modzelewski, niebawem po śmierci autora, w roku 1927 Ziemię obiecaną wyreżyserował Aleksander Hertz. Powieści te doczekały się znakomitych ekranizacji po wojnie. W roku 1973 Jan Rybkowski na podstawie Chłopów nakręcił serial telewizyjny, zaś w 1974 ekranizacji Ziemi obiecanej dokonał Andrzej Wajda.
Do najważniejszych dzieł Reymonta należą ponadto: Pielgrzymka do Jasnej Góry (1895), Komediantka (1896), Fermenty (1897) oraz powieść grozy Wampir (1911). Ostatnim utworem Reymonta jest wydana w roku 1924 powieściowa antyutopia Bunt, w której można dopatrzyć się parabolicznej interpretacji rewolucji październikowej 1917 roku (z tego też powodu za czasów PRL powieść nie była wznawiana). Również w 1924 roku ukazała się Legenda z drzeworytami Władysława Skoczylasa.
W zbiorach Biblioteki Narodowej przechowywane są między innymi listy pisarza do brata Franciszka, korespondencja z rodziną Jakimowiczów, ponadto rękopisy utworów prozatorskich, takich jak: Dola z 1917 i Ostatni z 1906, fragmenty powieści Osądzona oraz fragmenty nieukończonej powieści o miłości Marzenia, a także materiały do ostatnich utworów.