Marmoryzowane papiery introligatorskie w zbiorach Biblioteki Narodowej
Sztuka barwienia papieru farbami nakrapianymi na roztwór wodny przybyła do Europy z Bliskiego Wschodu. Efektem tej techniki były papiery marmurkowe, których nazwy pochodziły od powstałych wzorów, jak np. marmurek grzebieniowy, agatowy, ślimakowy, pawi, śrutowy, muszelkowy.
W pierwszych dekadach XVII wieku zaczęto upowszechniać tę technikę, publikując zasady jej stosowania. Efektem upowszechnienia się wiedzy na temat marmoryzowania papieru oraz adaptacji i udoskonalenia techniki był trwający od końca XVII wieku przez ponad 200 lat okres popularności papierów barwionych. Używano ich przede wszystkim w introligatorstwie, gdzie służyły jako wyklejki, a później jako pokrycia okładek opraw.
Zachęcamy do lektury tekstu o marmoryzowanych papierach introligatorskich w zbiorach Biblioteki Narodowej na blogu polona.pl. Justyna Król-Próba z Instytutu Konserwacji Zbiorów Bibliotecznych przedstawia w nim rys historyczny, dawne przepisy i sekrety udoskonalania techniki i technologii wytwarzania barwionych papierów oraz ich liczne przykłady. Szczególną uwagę warto zwrócić na zaprezentowane motywy, które obrazują niezwykłe rzemiosło artystyczne poprzez niesamowite wzory z podobieństwami do różnych form (np. występujących w naturze, zbliżonych do tęczówki tygrysiego oka lub słońca podczas zaćmienia) wraz ze wspaniałą paletą kolorów.