W niedzielę odszedł Adam Zagajewski – poeta, prozaik, eseista, czołowy przedstawiciel poezji Nowej Fali
Urodził się w 1945 roku we Lwowie, studiował na UJ, debiutował w 1967, był współtwórcą krakowskiej grupy poetyckiej „Teraz” i czołowym poetą pokolenia ‘68.
Świat nieprzedstawiony Adama Zagajewskiego i Juliana Kornhausera to manifest ideowo-artystyczny poetów Nowej Fali.
W latach 70. był związany ze środowiskiem opozycji demokratycznej. Po podpisaniu protestu przeciw zmianom w Konstytucji PRL został objęty całkowitym zakazem druku. Publikował w drugim obiegu, współtworzył niezależny „Zapis”.
W stanie wojennym znalazł się w Paryżu, drukował w Instytucie Literackim Jerzego Giedroycia, w 1983 był współzałożycielem kwartalnika „Zeszyty Literackie”. Prowadził kurs „creative writing" na uniwersytecie w Houston w Stanach Zjednoczonych.
Wydał kilkanaście zbiorów poetyckich – debiutował w 1972 tomem Komunikat, ostatni to Prawdziwe życie z 2019 roku. Pisał, że poezja jest poszukiwaniem blasku. Mówił, że interesuje go wiersz, którego jeszcze nie napisał.
Tylko umarli mogą rozgościć się w poezji;
przychodzą tu jak biedni skrzypkowie
o sinych od mrozu palcach
i długo śpią na łóżkach wersów.
Opublikował 10 zbiorów esejów. Tłumaczył Raymonda Arona i Mircea Eliadego.
Był wymieniany jako kandydat do literackiego Nobla, został laureatem prestiżowych nagród literackich – m.in. Fundacji im. Kościelskich, Międzynarodowej Nagrody Neustadt, nagrody im. Andrzeja Kijowskiego i nagrody Polskiego PEN Clubu im. Jana Parandowskiego. Sześciokrotnie nominowany do Nagrody Literackiej Nike, dwukrotnie znalazł się w jej ścisłym finale.
Odszedł w niedzielę o zmierzchu Światowego Dnia Poezji.
Adam Zagajewski w ostatnich miesiącach udzielił Bibliotece Narodowej licencji, pozwalającej prezentować na polona.pl całą swoją twórczość – co niezwłocznie czynimy.