Sławomir Mrożek
Najpierw zadebiutował jako rysownik, swoje prace publikował m.in. na łamach tygodnika „Przekrój”, w roku 1953 zadebiutował jako prozaik dwoma zbiorami nowel Półpancerze praktyczne i Opowiadania z Trzmielowej Góry. W roku 1958 ogłosił debiutancką sztukę teatralną Policja. W 1964 opublikował Tango, które przyniosło mu europejską i światową sławę. Od roku pisarz mieszkał już w Paryżu. Do roku 1996 tworzył na emigracji: we Francji, w USA, Niemczech, Włoszech i Meksyku. Właśnie na emigracji powstały w większości jego najznakomitsze utwory, tomy opowiadań Dwa listy oraz Donosy, sztuki: Rzeźnia, Emigranci, Garbus, Krawiec, Pieszo oraz utwory dramatyczne z ostatniego okresu: Vatzlav, Alfa, Wdowy, Miłość na Krymie, Wielebni. Jego sztuki pozostawały przez wiele sezonów w repertuarze większości polskich teatrów, wystawiali je najwybitniejsi reżyserzy.
W roku 1996 pisarz przeprowadził się na powrót do Krakowa. W roku 2002 przeszedł udar mózgu. Przez trzy lata walczył o odzyskanie możliwości mówienia i pisania. Efektem tego wydana w 2006 roku autobiografia Baltazar. Dwa lata później ze względów zdrowotnych przeniósł się na Lazurowe Wybrzeże, gdzie zmarł. Pochowany został w Panteonie Narodowym w Kościele Świętych Apostołów Piotra i Pawła przy ulicy Grodzkiej w Krakowie.
Pod koniec życia opublikował zbiór felietonów Dziennik powrotu, obszerny tom korespondencji ze Stanisławem Lemem, trzy tomy Dziennika obejmujące lata 1962–1989, wybór rysunków z lat 1950–2000 pod tytułem Człowiek według Mrożka. Do historii literatury polskiej przeszedł jako wybitny nowelista i autor sztuk teatralnych, ale trzeba pamiętać, że we wczesnym okresie, przed wyjazdem na emigrację, wydał dwie powieści Maleńkie lato i Ucieczka na południe.
W zbiorach Biblioteki Narodowej przechowywany jest liczący 232 karty rękopis opowiadania Ci, co mnie niosą, powstały – według zapisu autora na pierwszej stronie – w latach 1967–1968 we Francji. Utwór ukazał się w tomie Dwa listy i inne opowiadania, ogłoszonym w 1970 roku nakładem Instytutu Literackiego w Paryżu. W zbiorze tym znalazły się również takie utwory, jak: Nocleg, Lolo, Błazen czy Ten, który spada. Ponadto w Bibliotece Narodowej znajdują się listy Sławomira Mrożka do m.in. prof. Aliny Kowalczykowej, Antoniego Słonimskiego, Zbigniewa Herberta, Mariana Pankowskiego, zbiór ponad stu pięćdziesięciu listów do prof. Wojciecha Skalmowskiego (znanego z łamów „Kultury” pod pseudonimem „M. Broński” krytyka literackiego), a także zestaw około stu dwudziestu jednostek korespondencyjnych do poety Józefa Barana, nota bene urodzonego w tej samej co Mrożek wsi Borzęcin. Korespondencja między tymi dwoma autorami ukazała się rok temu w książce pod tytułem Scenopis do wieczności.