Prezydent Andrzej Duda odwiedził Archiwum Gustawa Herlinga-Grudzińskiego
W sobotę 4 czerwca w Neapolu prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Andrzej Duda odwiedził Archiwum Gustawa Herlinga-Grudzińskiego przechowywane w siedzibie Fundacji Biblioteca Benedetto Croce w Pałacu Filomarino. Parę Prezydencką przyjęła Marta Herling, córka Pisarza i sekretarz generalna Włoskiego Instytutu Studiów Historycznych, razem z dr. Tomaszem Makowskim, dyrektorem Biblioteki Narodowej, który przedstawił najcenniejsze rękopisy Archiwum. Ponadto Para Prezydencka złożyła kwiaty pod tablicą pamiątkową na domu, w którym Pisarz mieszkał w latach 1955–2000.
Na mocy podpisanej 25 czerwca 2010 r. umowy, Archiwum Gustawa Herlinga-Grudzińskiego zostało przez Bibliotekę Narodową uporządkowane, zinwentaryzowane w formie elektronicznej bazy danych oraz zdigitalizowane – w celu wieczystego archiwizowania i wykorzystania w pracach edytorskich i naukowych. Sygnatariuszami umowy byli: dr Tomasz Makowski, dyrektor Biblioteki Narodowej, Lidia Herling-Croce, wdowa po Pisarzu, członek Zarządu Fundacji Biblioteca Benedetto Croce w Neapolu oraz Marta Herling, córka Pisarza odpowiedzialna za Archiwum Ojca.
Archiwum obejmuje materiały biograficzne, takie jak dokumenty osobiste, dyplomy tytułów honoris causa, nagród literackich, odznaczeń: Virtuti Militari – przyznanego za bitwę pod Monte Cassino i Orderu Orła Białego – najwyższego polskiego odznaczenia, które otrzymał w 1998 r. Znajdują się w nim także listy pisane do Gustawa Herlinga-Grudzińskiego do łagru w Jercewie (m.in. przez prof. Juliusza Kleinera), mały notatnik w metalowej oprawie kupiony tuż po wyjściu z obozu z zapisami wykorzystanymi później w Innym świecie, fotografie wykonane podczas postoju II Korpusu Polskiego na Bliskim Wschodzie. Niedawno, podczas porządkowania biblioteki, między czasopismami z końca lat 50. XX w. (zapewne wówczas przywiozła je z Polski siostra Pisarza) odnaleziono najstarsze, napisane w drugiej połowie lat 30. teksty o kulturze ludowej oraz powstały w rodzinnym domu w Suchedniowie, na samym początku wojny, przekład szkicu Benedetto Crocego Heinrich von Kleist. Niezwykle interesujące są niepublikowane dotychczas dzienniki z lat 1957–1958, które zawierają m.in. zapisy spotkań z Polakami przybywającymi zarówno z Kraju, jak i z emigracji. Poza Francją i Jerzym Giedroyciem – Neapol był drugim biegunem, na którym, koncentrowały się drogi przybyszów z Polski – pisał po latach w swojej Autobiografii i Sławomir Mrożek, który po raz pierwszy odwiedził swego późniejszego przyjaciela w 1959 r.
Bardzo ciekawa jest licząca ponad 20 tysięcy listów korespondencja Pisarza, m.in. z: Jerzym Giedroyciem, Jerzym Stempowskim, Konstantym Jeleńskim, Czesławem Miłoszem, Adamem i Lidią Ciołkoszami, Sławomirem Mrożkiem, Janem Nowakiem-Jeziorańskim, Włodzimierzem Sznarbachowskim, Janem Lebensteinem, Kazimierzem Wierzyńskim, Aleksandrem i Olą Watami, Wiktorem Weintraubem czy też z włoskimi, angielskimi, francuskimi i amerykańskimi intelektualistami, pisarzami i wydawcami, takimi jak: Giovanni Spadolini, Ignazio Silone, Nicola Chiaromonte, Indro Montanelli, Sergio Romano, Enzo Bettiza, Bertrand Russell, Graham Green, Albert Camus oraz pierwszy wydawca Innego Świata – William Heinemann.
Stosunkowo dużą część Archiwum stanowią wycinki prasowe, zawierające m.in. bogatą, a słabo znaną publicystykę Gustawa Herlinga-Grudzińskiego w języku włoskim na tematy literackie, społeczne i polityczne, drukowaną przez największe dzienniki i periodyki – takie jak: „Corriere della Sera”, „Il Giorno”, „Tempo Presente”, „Il Mondo”, „L’Espresso”, „La Fiera Letteraria”, „Settanta”. Współpraca z pismami włoskimi była dla mnie przygodą, samo pisanie w obcym języku – choć tylko tekstów publicystycznych – co prawda bardzo mnie męczyło, lecz równocześnie przez samą nowość sprawiało mi wielką przyjemność – wspominał sam Pisarz.