Janina Familier-Hepner - charakterystyka gry
Choć niektórzy krytycy opisujący występy Janiny Familier z czasów jej studiów w Instytucie Muzycznym Warszawskim mieli wątpliwości, czy jest ona na tyle subtelną artystką co zachwycającym wirtuozem, nagrania Walców zarejestrowane na płycie Syrena-Electro 8313 wskazują, że pianistka w wieku dojrzałym doskonale jednoczyła biegłość i łatwość gry ze szlachetnym umiarem i wyrafinowanym gustem artystycznym. Familier-Hepnerowa zachwyca nie tylko wirtuozerią, lecz również krystalicznym, dzwoneczkowym tonem fortepianu i precyzją artykułowania każdego dźwięku. Walca e-moll op. posth. gra zwiewnie, w wyrazistym tempie rubato, ze znacznymi niuansami agogicznymi. Nie szkodzi tym jednak logice narracji – opowieści o balu, w której operuje się poetyckimi alegoriami, zachowując jednocześnie klarowność wypowiedzi pianistycznej i porywając blaskiem kody utworu. Podobnie w Walcu F-dur op. 34 nr 3, frazy zaczynają się w tempie zawrotnym, by uroczo uspokajać się na końcach. To walc salonowy, lecz wykonany z rozmachem, utrzymany w ramach najlepszego gustu. Polirytmie uroczo wikłające melodie są odczytane wspaniale!
Zobacz także
