Marguerite Long - charakterystyka gry
Orócz wspaniałych wykonań muzyki francuskiej Marguerita Long miała w swoim repertuarze również wiele dzieł Fryderyka Chopina. Do najwspanialszych wykonań jego muzyki dopisała swoje interpretacje Fantazji f-moll op. 49 (nagranie z 1928 r., Columbia LM 18-19), a zwłaszcza Koncertu op. 21 (nagranie z 1930 r., Columbia LMX 162-5). W obu interpretacjach widać szczególnie jej niepospolity zmysł ogarniania całości wielkiej formy i umiejętnego budowania napięcia. Gdy słucha się tych wykonań, jest się pod wrażeniem ich szczególnego uroku. Koncert interpretuje pianistka na wskroś epicko, choć jednocześnie bardzo po wirtuozowsku. Zwraca też uwagę, na ile może oddać to niedoskonały technicznie zapis, pewien szczególny, ciepły charakter jej dźwięku, co szczególnie jest wyraźne w części drugiej utworu, Larghetto. Radosny finał, od ustępu zaczynającego się słynnym sygnałem rogu, pokazuje nieprzeciętne umiejętności techniczne i muzyczne pianistki, zwłaszcza charakterystyczną potoczystość gry.
Zobacz także
