Zofia Rabcewicz - charakterystyka gry
Kunszt pianistyczny Zofii Rabcewiczowej, podobnie jak Roberta Casadesus i Zbigniewa Drzewieckiego, można zaliczyć do stylu modernistycznego. Pianistka nakłada jednak na pokorną realizację tekstu nutowego swój niezwykły temperament artystyczny.
Słychać to najwyraźniej w Balladzie F-dur op. 38, gdzie po spokojnym, wyważonym i miarowym fragmencie pierwszym, granym z wielką prostotą, spada na słuchacza porywający fragment burzliwy. Rabcewiczowa nadaje tu odrębne znacznie grupom dźwięków nie dostrzeganym przez większość wykonawców. Drugie wystąpienie fragmentu burzliwego nosi znamiona dramatycznego przetworzenia, w którym emocjonalne znaczenie jest przypisywane wszystkim zmianom harmonicznym i fakturalnym. Kontrastuje z nim lakoniczne niemal zakończenie utworu.
Mazurka cis-moll op. 63 nr 3 pianistka gra w zachwycającym tempie rubato, tworząc przy tym muzykę do głębi poetycką, daleką od salonowości, okraszaną pięknie artykułowanymi wariantami rytmicznymi. W Mazurku C-dur op. 56 nr 2 idealnie wręcz jednoczy dziarski, chłopski idiom źródła z pańsko-delikatną poetyką genialnej stylizacji.
Wszystkie nagrania są rekonstrukcjami płyt standardowych, zostały wydane przez Polskie Nagrania z etykietą Muza XL 0159.
Zobacz także
