Benno Moiseiwitsch - biografia
Pianista angielski pochodzenia rosyjskiego, ur. 22 lutego 1890 r. w Odessie, zm. 9 kwietnia 1963 r. w Londynie. W siódmym roku życia rozpoczął naukę gry na fortepianie w konserwatorium w Odessie w klasie fortepianu Dmitrija Klimowa (dyrektora odeskiej szkoły muzycznej i dyrygenta orkiestry symfonicznej). W wieku dziewięciu lat zdobył nagrodę im. Antoniego Rubinsteina. Przez krótki czas uczył się w Guildhall School of Music w Londynie. W l. 1904-1908 był uczniem Teodora Leszetyckiego w Wiedniu (tu pianista przyjął niemiecką pisownię swojego nazwiska). W 1908 r. wyjechał do Anglii i zamieszkał tam na stałe; w 1937 r. przyjął brytyjskie obywatelstwo. Debiutował w 1908 r. w Reading, w 1909 r. w Londynie. Od 1919 r. występował w Europie, obu Amerykach, Australii, Nowej Zelandii, na Dalekim Wschodzie (Indie, Chiny, Japonia). Jego błyskotliwa gra zachwycała muzykalnością, naturalnym temperamentem, mocnym i zarazem śpiewnym dźwiękiem, plastyczną frazą oraz wspaniałą techniką (m.in. słynnymi podwójnymi oktawami). W repertuarze artysty przeważały utwory Beethovena (sonaty), Chopina, Schumanna, Liszta oraz Rachmaninowa, który bardzo cenił jego interpretacje. Popularyzował również muzykę P. Czajkowskiego, S. Prokofiewa, N. Medtnera, F. Deliusa i F. Poulenca. Jako kameralista występował m.in. ze skrzypkiem Jaschą Heifetzem. W czasie II wojny światowej brał udział w licznych koncertach charytatywnych i organizowanych dla żołnierzy. Pozostawił dość liczne nagrania. Najwcześniejsze akustyczne płyty z muzyką F. Chopina (Berceuse op. 57, Walc Des-dur op. 64 nr 1, Walc Ges-dur op. 70 nr 1, Impromptu Fis-dur op. 36, Mazurek a-moll nr 51, Nokturn e-moll op.72 nr 1) pochodzą z l. 1910-1925 (firmy Gramophone i Victor).
Zobacz także
