Aleksander Braiłowski - biografia
Pianista amerykański (wg innych źródeł francuski) pochodzenia rosyjskiego, ur. 16 lutego 1896 r. w Kijowie, zm. 25 kwietnia 1976 r. w Nowym Jorku. Zdolności muzyczne ujawnił we wczesnym dzieciństwie. Gry na fortepianie uczył się początkowo u ojca, pianisty-amatora, który stosując metodę zabawy (zawody w graniu gam na czas), potrafił ćwiczyć biegłość palców u pięcioletniego dziecka. Naukę kontynuował w klasie fortepianu Włodzimierza Puchalskiego (ucznia Teodora Leszetyckiego) w konserwatorium w Kijowie. Młody pianista został przedstawiony Sergiuszowi Rachmaninowowi, który po wysłuchaniu jego gry przepowiedział chłopcu karierę wielkiego wirtuoza. W 1911 r. udał się do Wiednia, gdzie do 1914 r. pobierał lekcje u Teodora Leszetyckiego. Podczas I wojny światowej mieszkał w Szwajcarii kontynuując edukację pianistyczną pod kierunkiem Ferruccia Busoniego w Zurychu. Międzynarodową karierę rozpoczął od debiutu w Paryżu w 1919 r. Występował w Europie (także w Polsce), USA, Argentynie i Brazylii, gdzie był bardzo popularny (słuchaczy z odległych miejscowości dowożono na koncerty specjalnymi pociągami). W 1923 r. wyjechał do Annecy (Francja), by w ciągu dwóch miesięcy przygotować 6 recitali z wszystkimi utworami fortepianowymi F. Chopina. Cykl ten po raz pierwszy zaprezentował w 1924 r. w Paryżu, następnie w Londynie, Nowym Jorku oraz w Brazylii i Meksyku. Drugim kompozytorem, którego muzykę wykonywał najchętniej był F. Liszt. Jako wirtuoz spełniał wszelkie oczekiwania publiczności, przez którą był uwielbiany. Elegancka gra, klarowna fraza, swobodna i pełna temperamentu interpretacja porywała audytoria, choć nie zawsze krytyków, którzy zarzucali jej zbytnią powierzchowność. Sam artysta twierdził natomiast, że nigdy nie wie, jak będzie interpretować dany utwór, zawsze wolał improwizować, by zostawić więcej miejsca twórczemu natchnieniu. Na zaproszenie belgijskiej królowej Elżbiety artysta często występował w Brukseli (nota bene także z królową, skrzypaczką-amatorką). W 1936 r. ustanowiono w Belgii nagrodę specjalną dla młodych pianistów jego imienia. Był też jurorem wielu konkursów pianistycznych, w tym międzynarodowego konkursu im. Królowej Elżbiety w Brukseli. W l. 1936-1938 odbył tournée po USA, gdzie prezentował muzykę fortepianową F. Chopina. W 150-lecie urodzin kompozytora (1960) ponowił cykl recitali chopinowskich w Brukseli i Nowym Jorku. W 1961 r. koncertował w Rosji. Występował z najwybitniejszymi dyrygentami i orkiestrami. Jego wykonania (Chopin, Liszt) utrwaliły firmy płytowe Polydor, Decca, Gramophone, HMV, RCA Victor i CBS.
Zobacz także
