Robert Casadesus - biografia
Pianista i kompozytor francuski, ur. 7 kwietnia 1899 r. w Paryżu, zm. 19 września 1972 r. tamże. Pochodził z rodziny znanych muzyków. Naukę gry na fortepianie rozpoczął pod kierunkiem swojej ciotki, Rose Casadesus. Od 1912 r. uczył się w klasie fortepianu Louisa Diémera (ucznia Franciszka Liszta) i Antonina Marmontela oraz kompozycji Xaviera Lerouxa w Konserwatorium Paryskim, gdzie otrzymał premier prix za grę fortepianową w 1913 r. i harmonię w 1919 r., a także Prix Diémer w 1920 r. Debiutował w 1917 r. recitalem w Salle des Agriculteurs. W 1921 r. został asystentem w Konserwatorium Amerykańskim w Fontainebleau, ufundowanym po I wojnie światowej m.in. przez jego wuja Francisa (skrzypka, dyrygenta i kompozytora), pomyślanym jako letnia szkoła dla studentów amerykańskich. Pod koniec tego roku rozpoczął międzynarodową karierę pianistyczną. Grą młodego pianisty zachwycił się Maurice Ravel. Od tego momentu zaczęła się przyjaźń obu artystów. Kompozytor powierzał mu wykonania swoich utworów, razem odbyli tournée po Francji, Anglii i Hiszpanii (w 1955 r. Casadesus otrzymał Grand Prix du Disque za nagranie wszystkich utworów fortepianowych Ravela). Jako solista koncertował w Europie, Afryce, Ameryce Południowej i Północnej (w 1935 r. występował w Nowym Jorku z New York Philharmonic pod dyrekcją Arturo Toscaniniego) i w Japonii. Grał często z żoną Gaby (m.in. w 1934 r. w Warszawie wykonali po raz pierwszy jego Koncert na dwa fortepiany op. 17) i synem Jeanem (również pianistą). W l. 1940-1946 mieszkał w Stanach Zjednoczonych, gdzie założył Szkołę Fontainebleau. Następnie wrócił do Francji i objął funkcję dyrektora w Konserwatorium Amerykańskim. W 1949 r. wystąpił w Albert Hall w Londynie z recitalem chopinowskim zorganizowanym z okazji stulecia śmierci kompozytora. W jego repertuarze znajdowały się dzieła Bacha, Beethovena (razem z Zino Francescattim nagrał Sonaty na skrzypce i fortepian), Schuberta, Chopina i Brahmsa. Wspaniale interpretował Mozarta (zarejestrował m.in. jego Koncerty fortepianowe). Najczęściej jednak wykonywał utwory Saint-Saënsa, Chabriera, Faurégo, Debussy’ego, Roussela i Ravela. Był jednym z najwybitniejszych pianistów XX w. Błyskotliwą wirtuozerię łączył z lekkim, eleganckim dźwiękiem, wyrazistością frazy i subtelnym liryzmem. W interpretacji dbał o logikę formy muzycznej i wierność zapisowi nutowemu. Liczne jego wykonania zarejestrowały m.in. firmy Columbia i Sony. Jako kompozytor pozostawił niemały dorobek, m.in. siedem symfonii, osiem koncertów, utwory fortepianowe, kameralne, napisał także kadencje do koncertów fortepianowych Mozarta i Beethovena. Był cenionym pedagogiem. Udzielał również lekcji prywatnych. Jego uczniami byli m.in.: Monique Hass, Claude Helffer, Johannesen Grant.
Zobacz także
