Jerzy Żurawlew - biografia
Pianista polski, ur. 21 stycznia 1887 r. w Rostowie n. Donem, zm. 4 października 1980 r. w Warszawie. Naukę muzyki rozpoczął pod kierunkiem Władysława Sayer-Waszkiewicza. Na decyzję zostania pianistą wpłynęły trzy zdarzenia: w ósmym roku życia zauroczenie grą Paderewskiego, w dziesiątym roku życia fascynacja Polonezem A-dur Chopina oraz opinia Józefa Hofmanna bawiącego z koncertem w Rostowie stwierdzająca, że posiada wybitny talent muzyczny. W 1907 r. wyjechał do Warszawy na studia pianistyczne u Aleksandra Michałowskiego w Instytucie Muzycznym. Po raz pierwszy w Warszawie wystąpił na koncercie szkolnym 26 marca 1910 r., ale jego wspaniały debiut odbył się 3 grudnia tegoż roku, kiedy fenomenalnie wykonał Koncert Es-dur Liszta z orkiestrą Filharmonii Warszawskiej. „Koncert wczorajszy – napisał krytyk – miał [...] piękny program i dobrych wykonawców, a wśród nich genialnego pianistę, który nadzwyczajnym artyzmem wirtuozowskim ogólną sprawił sensację. [...] P. Żurawlew już dziś gra tak, jak grywają tylko genialni, słynący na świecie wirtuozi. Nie ma w tych słowach żadnej przesady, nie przypominam sobie bowiem ani jednego wirtuoza, który by, jak p. Żurawlew, w wykonaniu Koncertu Es-dur Liszta wykazał tak bajeczną sprawność techniczną, nadzwyczajny smak artystyczny w wykwintnym frazowaniu i tyle uczucia płynącego z serca”. Dwa lata później wywołał kolejną sensację, tym razem grając w Filharmonii Warszawskiej Koncert b-moll Czajkowskiego, na bis dodając Campanellę Liszta. Do wybuchu I wojny światowej wiele koncertował, odbywając tournée po Polsce i Rosji. Wykonywał wirtuozowskie utwory m.in. Liszta, wiele dzieł Chopina i in. Grywał muzykę kameralną, a także ze swym kolegą Józefem Śmidowiczem kompozycje na dwa fortepiany. W 1913 r. rozpoczął działalność pedagogiczną jako profesor klasy fortepianu w Instytucie Muzycznym w Warszawie, a od 1918 r. w Wyższej Szkole Muzycznej im. Fryderyka Chopina. W 1925 r., pod wpływem Aleksandra Michałowskiego, zaangażował się w przygotowanie Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego w Warszawie (1927). W późniejszych latach koncentrując się na pedagogice, działalność koncertową ograniczył do występów incydentalnych, jak np. z okazji rocznic urodzin i śmierci Chopina, uroczystości szkolnych itp. Po II wojnie światowej uczył w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej. W 1949 r. wziął udział w uroczystościach związanych z 100. rocznicą śmierci Chopina. Aleksander Michałowski dedykował mu swoją parafrazę Walca Des-dur Chopina. Był jurorem Międzynarodowych Konkursów Chopinowskich w Warszawie (1927, 1932, 1937, 1949, 1955, 1960 i 1965). Jego uczniami byli: Mirosław Dąbrowski, Olga Iliwicka, Jakub Kalecki i in.
Zobacz także
