Franciszek Łukasiewicz - biografia
Pianista polski, ur. 25 czerwca 1890 r. w Stanisławowie, zm. 3 grudnia 1950 r. w Poznaniu. Naukę gry na fortepianie odbył w Lwowskim Instytucie Muzycznym w klasie Viléma Kurza. Ok. 1908 r. wyjechał na studia pianistyczne do Wiednia, gdzie został uczniem Teodora Leszetyckiego, a następnie w wiedeńskiej Akademii Muzycznej Leopolda Godowskiego. Tam ponadto studiował na Uniwersytecie filozofię i muzykologię. Potem przebywał na kursach mistrzowskich u Ferruccia Busoniego w Bazylei. W l. 1917-1919 mieszkał we Lwowie, gdzie uczył w miejscowym Konserwatorium i koncertował. W 1920 r. przeniósł się do Poznania. Tam prowadził klasę fortepianu w Państwowej Akademii i Szkole Muzycznej (do 1922 r.), a następnie w Wielkopolskiej Szkole Muzycznej (do 1926 r.). W 1927 r. objął stanowisko kierownika redakcji muzycznej Polskiego Radia w Poznaniu, które pełnił do wybuchu wojny w 1939 r. Dzięki niemu poznańska redakcja stała się najprężniej działającym oddziałem radiofonii krajowej; nadawał programy muzyki polskiej, recitale świetnych instrumentalistów i śpiewaków, transmisje koncertów, audycje problemowe i tematyczne, dotyczące opery, wykonawstwa muzycznego itp. Wielokrotnie sam występował na antenie radiowej, w duecie z pianistką Gertrudą Konatkowską, skrzypaczką Ireną Dubiską, śpiewakiem Jerzym Gardą i in. Częto koncertował w Berlinie, a ponadto w Kopenhadze, Pradze, Wiedniu, Budapeszcie, Dreźnie, Lipsku, Baden-Baden, Rydze, Lwowie, Sztokholmie. W Poznaniu prowadził dom otwarty, gdzie odbywały się niedzielne spotkania muzyczne artystów polskich i zagranicznych. Posiadał wyjątkową łatwość grania nut a prima vista oraz umiejętność transponowania utworów do dowolnej tonacji. Dysponował obszernym repertuarem od Bacha, poprzez całą twórczość Chopina, aż do współczesności. Okres II wojny światowej spędził w Krakowie: uczył prywatnie i dawał tajne koncerty zakazanej wówczas muzyki polskiej. Aresztowany w sierpniu 1944 r. przez gestapo jako zakładnik dzięki szczęśliwemu splotowi okoliczności został zwolniony. Po wojnie powrócił do Poznania i zaczął pracować w dziale muzycznym Polskiego Radia oraz rozwijać działalność koncertową. Był artystą, którego jakość produkcji muzycznych często zależała od nastroju i czynników zewnętrznych. Potrafił wznosić się na wyżyny artyzmu dla innych niedostępne, innym razem nie udawało mu się wzbudzić oczekiwanego zainteresowania słuchaczy.
Zobacz także
