Jerzy Lalewicz - biografia
Pianista polski, ur. 21 sierpnia 1875 r. w Wyłkowyszkach k. Suwałk, zm. 1 grudnia 1951 r. w Buenos Aires. Naukę gry na fortepianie odbył w szkole muzycznej w Suwałkach. W 1894 r. wyjechał na studia do Petersburga, gdzie ukończył prawo na Uniwersytecie (1897) oraz fortepian i kompozycję w Konserwatorium (1900). Na kierunkach muzycznych uczyli go Anna Jesipowa (fortepian), Anatol Liadow i Mikołaj Rimski-Korsakow (kompozycja i teoria). W 1900 r. został laureatem III Międzynarodowego Konkursu im. Antoniego Rubinsteina w Wiedniu. W kwietnia 1991 r. wystąpił w Warszawie, wzbudzając wielkie zainteresowanie swoją grą. Następnie udał się na tournée po Rosji. W Petersburgu wspólne koncerty zaproponował mu sławny skrzypek Leopold Auer. Jesienią 1902 r., nie przestając rozwijać kariery wirtuozowskiej, przyjął propozycję prowadzenia klasy fortepianu w Konserwatorium w Odessie. Sukcesy estradowe i pedagogiczne spowodowały, że w 1905 r. zaoferowano mu profesurę (wyższy kurs gry fortepianowej) w Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego w Krakowie. Wkrótce jego osoba zdominowała życie muzyczne Krakowa, gdzie często występował sam oraz w duecie z Henrykiem Melcerem lub Ignacym Friedmanem. W sezonie koncertowym 1909/1910 odbył wielkie tournée po Niemczech i Austrii, imponując bogatymi programami recitali oraz koncertów symfonicznych. Np. 27 listopada 1909 r. wykonał z orkiestrą w Berlinie trzy koncerty fortepianowe: Henryka Melcera (c-moll), Beethovena (Es-dur) i Liszta (Es-dur). Krytycy pisali o jego grze, że „technika i muzykalność równoważą się u niego bardzo korzystnie. Świeżość gry i pewna elegancja ujmują słuchacza na równi z tonem pełnym i bogatym w odcienie”. W 1910 r. był jurorem Konkursu Kompozytorskiego we Lwowie, na którym nagrodę za I Sonatę c-moll op. 8 otrzymał Karol Szymanowski. W l. 1912-1919 mieszkał w Wiedniu, gdzie był profesorem fortepianu w Akademii Muzycznej. W 1919 r. nie chcąc przyjąć obywatelstwa austriackiego opuścił Wiedeń i osiadł we Lwowie. Następnie przez Paryż wyemigrował do Buenos Aires (1921), gdzie objął klasę fortepianu w Coservatorio National. Ostatni raz grał w Polsce w 1930 r., ostatnie tournée odbył w 1948 r. (Stany Zjednoczone). Dysponował bogatym repertuarem, zawierającym m.in. wszystkie utwory Chopina oraz kompozycje współczesne m.in. Ravela. Propagował dzieła twórców polskich: Melcera, Paderewskiego, Franciszka Brzezińskiego, Jadwigi Sarneckiej, Szymanowskiego, Juliusza Zarębskiego i in. Jego uczniami byli: Zygmunt Dygat, Artur Hermelin, Mieczysław Munz, Leopold Munzer, Leon Podolski, Bronisław Poźniak, Artur Rodziński (dyrygent), Stanisław Schwarzenberg-Czerny, Kazimiera Drozdowska-Treterowa, Olga Stolfowa, Friedrich Wilcknens i in.
Zobacz także
