Raul Koczalski - biografia
Pianista i kompozytor polski, ur. 3 marca 1885 r. w Warszawie, zm. 24 listopada 1948 r. w Poznaniu. Naukę muzyki rozpoczął pod kierunkiem matki w wieku trzech lat jako „cudowne dziecko”. Następnie jego nauczycielem został Julian Gadomski. 15 marca 1888 r. po raz pierwszy wystąpił publicznie, po czym wraz z rodzicami udał się do Petersburga. Tam grał przed Antonim Rubinsteinem, który oświadczył, że „jeśli jego talent będzie się rozwijał tak szczęśliwie jak dotychczas, nieomylnie przypadnie mu jedno z największych miejsc w sztuce wykonawczej”. W 1891 r. rozpoczął studia we Lwowie, najpierw u Ludwika Marka, a rok później u Karola Mikulego (ucznia Chopina). W 1896 r. dał swój tysięczny koncert (Lipsk). Jako dwunastolatek, poza sukcesami estradowymi, szczycił się orderem „Lwa i Słońca” szacha perskiego, medalem sułtana tureckiego, tytułem „Nadwornego pianisty” króla hiszpańskiego i in. Już wówczas dysponował repertuarem obejmującym kilkadziesiąt utworów Bacha, Beethovena, Czajkowskiego, Godarda, Händla, Hummla, Liszta, Mendelssohna, Mozarta, Moszkowskiego, Ludwika Marka, Paderewskiego, Rubinsteina, Schuberta, Saint-Saënsa, Webera i Chopina (m.in. Koncerty, Sonaty b-moll i h-moll, Polonezy, Mazurki, Walce, Etiudy, Impromptus, Preludia, Nokturny, Scherzo b-moll, Ballada g-moll i Fantazja f-moll). Do wybuchu I wojny światowej koncertował po wielu krajach Europy, zdobywając sławę i uznanie. Podczas I wojny światowej był internowany w Niemczech jako obcokrajowiec. W latach międzywojennych mieszkał w Niemczech (cieszył się tam wyjątkową popularnością i uznawany był za największego chopinistę świata), skąd udawał się na swe tournées po Polsce, Francji, Włoszech itd. Mimo wielokrotnych zaproszeń na kontynencie amerykańskim nie koncertował. Okres II wojny światowej spędził w Berlinie, internowany z rozkazu Goebbelsa. W 1945 r. zamieszkał w Poznaniu, gdzie przyjął stanowisko profesora fortepianu w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej. Miał w repertuarze całą twórczość Chopina oraz m.in. wszystkie sonaty Beethovena. Dawał cykle recitali chopinowskich. Jego spuścizna kompozytorska obejmuje blisko 200 opusów, wśród których znajdują się kompozycje fortepianowe, pieśni, utwory kameralne, symfoniczne, koncertowe i sceniczne (opery, balety). Jest autorem książki o Chopinie i jego muzyce oraz kilku artykułów prasowych. Jego uczniami byli m.in. Detlew Kraus, Monique de la Brucholerie, Hanna Rudnicka-Kruszewska, Wanda Łosakiewicz, Irena Wyrzykowska-Mondelska.
Zobacz także
